2020-11-06
داخلا نمبر 1340
عنوان سير سفر
شاخ ڀٽائي، سوانح عمري
پڙهيو ويو 455
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
سير سفر
شاهه سائين شاديءَ کان پوءِ به سير سفر جو سلسلو جاري رکيو جيڪو پنجاهه سالن جي عمر تائين جاري رهيو. انهن پنڌن جو ذڪر هن ئي ڪتاب ۾ ’شاهه صاحب جا پنڌ ۽ پيچرا ‘ واري باب ۾ ڏنل آهي. شاهه سائينءَ جو آخري پنڌ شايد مخدوم محمد معين عرف مخدوم ٺارو سان آخري ملاقات وارن ڏينهن ۾ ٺٽي طرف سن 1161هه ۾ ٿيو، يعني شاهه سائين جي پنهنجي وفات کان فقط چار سال اڳ.
لطائف لطيفي ۾ ڀٽائي صاحب جو آخري سفر وفات کان هڪ مهينو کن اڳ ونگي ولاسي تائين لکيو ويو آهي جڏهن هو ڪربلا طرف زيارت لاءِ ٿي ويو، جتي سيد جمال شاهه (جو پهريون گادي نشين ٿيو) کيس مليو ۽ خدمت ڪئي هئائين. غالباً خدمت ۾ دنبو به پيش ڪيو هئائين جو شاهه لطيف فرمايو ”سيد جمال شاهه هڪ دنبو ڏيئي ڀٽ ۾ ڀائيوار ٿيو!“ ٻئي ڏينهن ڀٽائي صاحب هڪ مريد جي چوڻ تي ڪربلا بدران واپس ڀٽ تي موٽيو ۽ 21 ڏينهن راڳ سماع جي ماحول ۾ مستغرق ٿي وفات ڪيائين. اهو مريد شاهه حبيب جي پيرانديءَ کان رکيل آهي. هيءَ حڪايت ڄڻ ته هٿ جي گهڙيل پئي لڳي جو اهو بزرگ جيڪو جوانيءَ ۾ حج لاءِ ويندي رستي مان اهو چئي موٽي آيو ته ”ڳوليان ڳوليان م لهان! شال مَ ملان هوت“، اهو ساڳيو بزرگ عمر جي آخري ڏينهن ۾ ڊگهي سامونڊي سفر تي نڪري پوي! ۽ هڪ مريد جي ڳالهه تي موٽي اچي. ايئن پيو لڳي ته شاهه سائينءَ کي هڪ ٻئي رنگ ۾ پيش ڪرڻ ۽ گادي نشين جي مقرريءَ لاءِ جواز پيدا ڪرڻ جي ڪوشش آهي.